ποίηση

Νύχτωσε πάλι. Ο χρόνος σταματά την στιγμή που ένα άστρο πιάνεται στην όραση μου. Και το κοιτώ, χαζεύω αυτήν την άχαρη, ασύμμετρη λάμψη. Μέσα της βλέπω σκιές, θολά καρδιοχτύπια. Βλέπω ένα χαμόγελο, βλέπω ένα δάκρυ. Έχουν και αυτά μια λάμψη, έτσι; Μία λάμψη που γεννιέται με ένα βλέμμα ίσως, με ένα χαζό αστείο, με μία είδηση. Τότε σημαίνει πως φωτίστηκε λίγο η ψυχή και αντιδρά το σώμα. Μία λάμψη που […]

Πού να μιλήσω; Σώπασαν τα πουλιά, δεν κελαηδούν.. Στέρεψαν τα ρυάκια στο μπαξέ.. Έγειρε η  γαζία στο φράχτη.. Πού να μιλήσω; Χαμήλωσε τόσο πολύ ο ουρανός.. Μάκρυνε ο ορίζοντας... Η θάλασσα μαζεύτηκε στα βαθιά.. Ο ήλιος χλώμιασε... ίσα που τον  νοιώθω.. Πού να μιλήσω μάτια μου..; Και τι στ’ αλήθεια να πω; Σε αγέλαστους ανθρώπους Σε αχάιδευτες γυναίκες Σε θλιμμένα παιδιά; Πώς μίκρυνε έτσι ο κόσμος μάτια μου; Μέσα σε […]

Σήμερα το πανωφόρι μου μύριζε μαμά. Ξέρεις αυτή η μυρωδιά που φέρνει εικόνες από το σπίτι σου, το αναμμένο τζάκι στο σαλόνι, από την κουζίνα να ξεχειλίζουν λαχταριστές μυρωδιές, στο δωμάτιο σου να μυρίζει το άρωμα σου και στου αδερφού σου ποδαρίλα. Σήμερα το αμάξι μύριζε μπαμπάς. Το αμάξι του αδερφού μου μύριζε μπαμπάς. Ξέρεις, αυτή η μυρωδιά της καθαριότητας και του πλαστικού ταυτόχρονα, με μία ελαφριά μυρωδιά τσιγάρου από […]

Καμιά φορά όταν σε κοιτώ, βλέπω χρώματα να αναβλύζουν από το δέρμα σου, σαν χορδές σπασμένες και ανάλαφρες αγκαλιάζουν το κορμί σου και έπειτα με πλησιάζουν. Αγγίζουν τους καρπούς μου, σφίγγουν, τυλίγονται και σκληραίνουν. Όταν σε σκέφτομαι, τα μάτια μου γεννούν δάκρυα που βρέχουν τα μάγουλα μου και πνίγουν το λαιμό μου. Δάκρυα που μέσα τους ζουν οι σφυγμοί της καρδιάς μου και κομμάτια της ψυχής μου, που όταν συναντούν […]