Κι η μουσική μαζί σου… Ταξιδιωτικές σημειώσεις (vol.23)

Γραμμένο από την Αικατερίνη Τεμπέλη, με αφορμή το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου “Σαν μικρό παιδί”, που ερμηνεύει ο Φώτης Σιώτας.

“Ξανά στην αγκάλη σου…”

Επιστροφή σε σένα… Σαν πόσα άνθη κερασιάς να στάζει ο ουρανός; Κι ειν’ το φιλί σου ρόδινο; Βάζει τους κεραυνούς η πλάση στο θηκάρι της κι απλώνει ήλιους. Περνάω ωκεανούς μέσα στα μάτια σου. Κύματα ιριδίζοντα, μέδουσες ηλεκτρικές, φύκια ασημένια. Κι είναι τα χέρια σου η μόνη σωτηρία απ’ του κόσμου τα ναυάγια. Απ’ τους στοιχειωμένους ναύτες. Είν’ η φωνή σου, γλυκέ μου,  ο φάρος ο πιο φωτεινός…

“Μακριά σου χανόμουνα…”

Οθόνες μ’ ασπρόμαυρα παράσιτα, όλα όταν λείπεις. Όλα. Κανένα βήμα μου στη γη αληθινό, δίχως σου. Είμαι αλλά δεν είμαι. Δεν είμαι… Κι όταν γυρίζω σε σένα, από τόσα σύνορα, από τόσους απέραντους δρόμους, ανασαίνει ο γαλαξίας. Χορεύουν στο γέλιο σου οι άστατοι κομήτες του. Γαλαζοπράσινο ποτάμι μου, στέρεο γεφύρι. Υποχωρούν τα σύννεφα ν’ ανέβει η καρδιά μου, σα μπαλόνι μωβ, ψηλά… Ψηλά… Ψηλά…

“Στην άχραντη σιγή/ φωτιά και χιόνι…”

Αικατερίνη Τεμπέλη, Višegrad , 26/12/2019