Κι η μουσική μαζί σου… Ταξιδιωτικές σημειώσεις (vol. 7)

Γραμμένο από την Αικατερίνη Τεμπέλη με αφορμή το τραγούδι “Vincent (Stary, stary night)” του Don McLean.

Έπρεπε να το καταλάβεις απ’ τα ηλιοτρόπια… Έπρεπε να το καταλάβεις απ’ το ζεστό κίτρινο. Από κείνο το λευκό, άγριο άλογο που κάλπαζε ήσυχα στο ποτάμι, ακολουθώντας το δρόμο του φεγγαριού μες τ’ ασημένιο, γυάλινο νερό. Αν δεν είναι έναστρη η νύχτα εδώ, τότε που;

“Starry, starry night
Paint your palette blue and grey
Look out on a summer’s day
With eyes that know the darkness in my soul…”

Χάρισέ μου όλα σου τα χρώματα, ακόμη κι εκείνο το θλιμμένο μωβ, μήπως και ξεθωριάσει λίγο το σκοτάδι μας. Γιατί ξέρεις… Είναι μεγάλη η βραδιά κι η καρδιά, θέλει…

“Now I understand / What you tried to say to me…”

Κι όταν τελειώσουν οι λέξεις, θα μιλήσουν τα βλέμματα. Θα ξεντυθούμε απ’ τις “κανονικότητες” του κόσμου και περνώντας απ’ τη χώρα της λογικής, απ’ τη χώρα της τρέλας, ίσως, ίσως… και να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Ίσως και ν’ αντέξουμε, την ομορφιά που μας σμίγει…

“You took your life, as lovers often do
But I could’ve told you Vincent
This world was never meant for
One as beautiful as you…”

Αικατερίνη Τεμπέλη, Arles, 18/7/2019