Σα να μη πέρασε μια μέρα…
Γράφει η Στέλλα Καμπάνη. Έξι ώρα το ξημέρωμα και όπως κάθε πρωί τα τελευταία χρόνια, πετάχτηκα ιδρωμένος μέσα στον ύπνο μου.
Γράφει η Στέλλα Καμπάνη. Έξι ώρα το ξημέρωμα και όπως κάθε πρωί τα τελευταία χρόνια, πετάχτηκα ιδρωμένος μέσα στον ύπνο μου.
Από την Στέλλα Καμπάνη. O αέρας είχε αρχίσει ήδη να δυναμώνει. Πίσω απ’ το θαμπό τζάμι δύο φιγούρες φωτίζονταν σε κάθε λάμψη των αστραπών.