«Όσα η ένταση προσπαθεί να μας πει» της Ζωής Ζέρβα

Αισθάνομαι ένταση, πιέζομαι, σφίγγεται το στομάχι μου, το κεφάλι μου θα σπάσει, αισθάνομαι το σώμα μου σε ένταση, τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ, στριφογυρίζω στο κρεβάτι, το μυαλό μου δεν συνεργάζεται, με αρρώστησε αυτή η κατάσταση, μου προκαλεί αηδία και τάση για εμετό. Πόσο συχνά ακούμε ή χρησιμοποιούμε αυτές τις εκφράσεις; Πόσο κυριολεκτικά τα λέμε; Υπάρχει σύνδεση μεταξύ των συναισθημάτων και των σωματικών μας αντιδράσεων.

Τα συναισθήματα τα βιώνουμε μέσα στο σώμα μας με αποτέλεσμα αυτό να αντιδρά σε αυτά σε μια προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί μας και να μας βοηθήσει στο να αποκατασταθεί η ισορροπία. Όταν λοιπόν δεν μπορούν τα συναισθήματα μας να εκτονωθούν ξεσπάνε σωματικά. Πολλές φορές μπορεί να νιώθουμε εφίδρωση, ταχυκαρδία, σφίξιμο στο στομάχι ή στο κεφάλι, πονοκέφαλο ή ημικρανία.

Αυτές οι αντιδράσεις δεν λαμβάνουν χώρα μόνο όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αρνητικά συναισθήματα όπως πχ φόβο, ζήλια, θυμό ή θλίψη αλλά και όταν βιώνουμε έντονα θετικά.  Συχνά όταν είμαστε ερωτευμένοι λέμε πως νιώθουμε πεταλούδες στο στομάχι ή σφίξιμο όταν αντικρύζουμε τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και  πριν από ένα σημαντικό επαγγελματικό  ραντεβού για το οποίο ανυπομονούμε και όσο πλησιάζει η ώρα της πραγματοποίησης του  αισθανόμαστε ταχυκαρδία ή σφίξιμο στο στομάχι και μια γενική ένταση σε όλο το σώμα.

Από τη φύση μας οι άνθρωποι έχουμε την τάση να στεκόμαστε περισσότερο και για μεγαλύτερη διάρκεια στα αρνητικά και να μας τρομάζουν. Στην ζωή μας εντάσεις μπορούν να υπάρξουν τόσο στα επαγγελματικά μας όσο και στις σχέσεις μας. Πιο συχνά την ένταση που δεν αποφορτίζουμε τη νιώθουμε σωματικά στο στομάχι, σε συχνά κρυολογήματα αφού καταστέλλει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, με έντονους πόνους στο κεφάλι, τους ώμους, τον αυχένα, τα χέρια, τα γόνατα ή τα πόδια, σε διαταραχές ύπνου ακόμη και σε δυσκολία συγκέντρωσης αποστήθισης και μνήμης.

Όσο οι εντάσεις δεν αποφορτίζονται και μένουν τόσο επιμένουν και τα συμπτώματα ή γίνονται ακόμα πιο έντονα σε μια προσπάθεια του οργανισμού μας να ακουστεί. Εύλογα λοιπόν δημιουργείται το ερώτημα «Πως να βοηθήσω τον οργανισμό μου;»  Ακούγοντας τον όπως ακούμε τους φίλους μας, τον σύντροφο μας, τα παιδιά μας, τους γονείς μας, κάποιον που μας λέει για μια άσχημη μέρα ή περίοδο του και προσπαθούμε να τον ανακουφίσουμε με μια αγκαλιά ή μια γλυκιά κουβέντα, με λίγη κατανόηση ή με το να είμαστε εκεί, με λίγη φροντίδα και αγάπη.

Αυτό χρειάζεται να κάνουμε και σε εμάς. Να μας αγαπήσουμε, να μας ακούσουμε να μας αγκαλιάσουμε και να μας αποδεχτούμε.

Κάποιες ερωτήσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν είναι:  

• Τι άλλαξε στη ζωή μου όταν ξεκίνησε αυτό;
• Ποιοι είναι πιο κοντά μου όταν υπάρχουν τα συμπτώματα;
• Ποιοι είναι πιο απόμακροι όταν υπάρχουν τα συμπτώματα;
• Προσπαθώ να αποφύγω κάτι;
• Τι κερδίζω από αυτό;
• Μου δίνει ευκαιρία για ξεκούραση;

Τι μπορεί να βοηθήσει:

• Να εκφραστούν τα συναισθήματα, να εξωτερικευτούν
• Δραστηριότητες που μας δίνουν ευχαρίστηση πχ γυμναστική, χορός, ζωγραφική, περπάτημα
• Να ζητάμε βοήθεια, να έχουμε ένα υποστηρικτικό δίκτυο ανθρώπων που εμπιστευόμαστε να συζητήσουμε
• Επικοινωνία τόσο με εμάς όσο και με ανθρώπους σημαντικούς για εμάς

Ζωή Ζέρβα – Σύμβουλος ψυχικής υγείας, Θεραπεύτρια ζεύγους, Life and Relationship Coach, Εκπαιδευομένη Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια