Και ημίθεοι και ηλίθιοι!

Από την Στέλλα Καμπάνη.

Ξυπνάς από βαθύ ύπνο, (ίσαμε σαράντα μέτρα βάθος λέμε τώρα) και πας παραπατώντας στην κουζίνα. Τα μάτια σου είναι ακόμα κλειστά και ψηλαφίζοντας προσπαθείς να ανακαλύψεις πού είναι ο καφές. Πιάνεις το πρώτο βαζάκι που ανακαλύπτουν τα χέρια σου, μπίνγκο! Πιάνεις το δεύτερο για να βρεις τη ζάχαρη, βουτάς μέσα το δάχτυλο (μη το κάνεις αλμυρό το καφεδάκι). Λυπάμαι ατύχησες. Η αλμύρα απ’ το αλάτι σε κάνει και γουρλώνεις τα μάτια. Εντάξει, ξύπνησες! Κατεβάζεις δυο λίτρα νερό να φύγει η αηδία απ’ το στόμα σου, πιάνεις την κούπα, ανοίγεις τη βρύση, βάζεις νερό, το χύνεις στο μπρίκι και αρχίζει το τελετουργικό. Μια κουταλιά καφέ, δυο κουταλάκια κοφτά ζάχαρη και δωσ’ του ανακάτεμα. Το κουταλάκι δημιουργεί μια μικρή δίνη, μέχρι που καταλαβαίνεις πως έλιωσαν τα συστατικά και αράζεις στην καρέκλα. Επ! Μη κλείνεις τα μάτια γιατί τη βάψαμε φίλος. Αν χυθεί ο καφές, θα καθαρίζεις αντί  να απολαμβάνεις το καφεδάκι σου αραχτός.

Μετά από λίγο, έτοιμος ο καφές! Παίρνεις την κούπα σου, προχωράς προς το γραφείο σου κι αποφασίζεις (έτσι από μόνος σου, δε σ’ ανάγκασε κανείς), να νιώσεις Θεός για λίγο. Λες ΕΓΩ θα αλλάξω τον κόσμο απόψε. Κι ανοίγεις το πισι. Άνοιγμα νέας καρτέλας. Πληκτρολογείς “f a c e b o o k”. Περιμένεις γιατί είναι λίγο κάρβουνο το μηχάνημα (δεν στροφάρει με χίλια όπως εσύ) και όσο περιμένεις αναρωτιέσαι πού θα δώσεις τα φώτα σου αυτή την ιδιαίτερη μέρα που ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ, αποφάσισες να αλλάξεις τον κόσμο και ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ, να τον κάνεις καλύτερο με τα όσα (σαφώς αδιάψευστα και τεκμηριωμένα) γνωρίζεις.  

Κάνεις σκρολ ντάουν. Κατεβαίνεις, κατεβαίνεις, κατεβαίνεις. Ωπ! Εδώ είμαστε μεγάλε! Ποστάρισμα από προφίλ “Μοναχικό Κυκλάμινο”. Αρχίζει να μιλάει για όσα άσχημα έχει ζήσει με τους συντρόφους της, για το πόσο πονάει και πόσο μόνη νιώθει. Και ξαφνικά ανάβει μια λάμπα ΝΑ, ίσαμε εξήντα βατ πάνω απ’ την κεφάλα σου και πατάς “σχολιάστε”. “Αγαπητό Μοναχικό Κυκλάμινο, μήπως να μαζέψεις τα δάκρυά σου με σφουγγαρίστρα και να βρεις κάναν άντρα σωστό, βαρβάτο, όπως εμένα ας πούμε, να σου φτιάξει τη διάθεση;” εμότικον με κλειστό ματάκι. Πατάς έντερ μη και χαθεί αυτή η άποψη απ’ τον κυβερνοχώρο, κρίμα είναι. 

Συνεχίζεις ακάθεκτος να “κατεβάζεις” την οθόνη. Μια και άρχισες να συμβουλεύεις, πήρες φόρα τώρα, συνέχισε να είσαι βλάκας γιατί μπορείς. Η δύναμη του πληκτρολογίου σου, κάνει τα δάχτυλά σου θεϊκά και άνετα μπορείς να διαλύσεις την ψυχολογία οποιουδήποτε. Γιατί; Είπαμε, γιατί είσαι βλάκας και  μπορείς.
Δεύτερο ποστάρισμα από χιουμοριστική σελίδα, ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ για να ξεχνάς τη μιζέρια σου που και που και να γελάσει λίγο το χειλάκι σου. Η σελίδα με άπειρους ακολούθους και μεγάλη απήχηση. Διαβάζεις “ένας συνάνθρωπός μας αλλοδαπός, χρειάζεται βοήθεια. Όποιος έχει τη δυνατότητα να το κάνει, ας μου στείλει προσωπικό μήνυμα παρακαλώ”. Δεύτερη λάμπα εξηντάρα πάνω απ’ την κεφάλα σου. Πατάς “σχολιάστε”. Ούτε καν μήνυμα γιατί είπαμε ΕΣΥ σήμερα θ’ αλλάξεις τον κόσμο (κι ο κόσμος όλος πρέπει να το μάθει) κι αρχίζεις. “Χαχα (ουγκ) ναι ρε γελοίοι, γιατί αν είχα να δώσω, σ’ αυτόν θα έδινα. Να πάει από κει που‘ ρθε ρε, να φύγει από δω. Κλέφτες όλοι τους!!!!111!!” Εμότικον θυμού.  

Συνεχίζεις το θεάρεστο έργο σου. Διαβάζεις σε ποστ ότι κάποιο ερασιτεχνικό γκρουπάκι θα εμφανιστεί για πρώτη φορά σε μουσική σκηνή και ανακοινώνει ημερομηνία και ώρα εμφάνισης. Καλά μιλάμε, έχεις ρέντα απόψε, κι άλλη λάμπα πάνω απ’ την κεφάλα σου. “Αγαπητά αηδόνια, μπουκώστε λίγο σκασμό που την είδατε και αοιδοί και πηγαίνετε σε καμιά οικοδομή να βγάλετε το μεροκάματο που μάθατε όλη στην καλοπέραση και το εύκολο χρήμα. Ζώα!”. Κανένα εμότικον. Ωπ, βρήκες, αρκούδι. Ζώο είναι κι αυτό (ζώο είσαι κι εσύ και νιώθεις μια οικειότητα), το πατάς. 

Λες, ας διαβάσω ένα ακόμα. Αφού έχω όλη την καλή διάθεση να εξαφανίσω τα μιάσματα απ’ αυτό τον κόσμο, γιατί να μην το κάνω απόψε; Αφού δεν είμαστε και πολλοί βρε αδερφέ ικανοί να το κάνουμε, σκέφτεσαι (λέμε τώρα). Και μην ξεχνιόμαστε, αφού είσαι βλάκας και μπορείς, γιατί να μην το κάνεις; 
Ποστ από φιλοζωική ομάδα, πανελλήνιου βεληνεκούς. Γεμάτο από αναρτήσεις για υιοθεσίες, δωρεές τροφίμων και φαρμάκων για ζωάκια, ποστς από εθελοντές κτηνιάτρους που προσφέρουν τις γνώσεις τους  και βιντεάκια με πανέμορφα ζώα. ΩΠΑ. Λες γιατί αυτά κι όχι εγώ; Όμορφος είμαι κι εγώ. Γιατί να μου κλέβουν αυτά τη δόξα;;; Πατάς “σχολιάστε”. “Ρε αφήστε τα στους δρόμους να φάνε καμιά φόλα να ησυχάσει το κεφάλι μας όλη μέρα γαβ, νιάου και τσίου. Φαΐ δεν έχουμε να φάμε, τα ζώα θα κοιτάμε. ΖΩΑ!”. 

Απομακρύνεις απ’ το πληκτρολόγιο τα δάχτυλά σου, αράζεις πίσω στην πλάτη της καρέκλας και με ικανοποίηση βάζεις τα χέρια πίσω απ‘ το κεφάλι σου νιώθοντας πληρότητα. Πας να πιεις μια γουλιά καφέ, που έχει πια κρυώσει και σου σκάει μήνυμα στο ίνμποξ. Ανοίγεις και αρχίζει να σε λούζει κρύος ιδρώτας. “Θα σας προσφωνούσα όπως σας αξίζει, αλλά κι αυτό θα ήταν περιττό για έναν ανεγκέφαλο όπως εσείς. Ο φιλοζωικός οργανισμός μας, θα τεθεί νομικά εναντίον σας για την λεκτική επίθεσή σας στην ομάδα μας. Θα ενημερωθείτε άμεσα, από τους δικηγόρους του οργανισμού μας και θα κληθείτε να καταθέσετε κι άλλα ευφάνταστα σχόλια για τη δράση μας”. 

Ωπ! Μεγάλε, τι έγινε; Έγινε ο Θεός ημίθεος; Μίκρυναν λίγο αυτά που τσάμπα κουβαλάς τόσα χρόνια; Γιατί αγόρι μου στεναχωριέσαι; Έχει κι άλλους σκατόψυχους και δήθεν δημοκράτες εκεί έξω που θα συνεχίσουν το έργο σου, λέγοντας ό,τι τους έρθει με μόνο σκοπό απλά να “φανούν”. Μα πίστεψέ με, δεν είναι περισσότεροι από τους υπόλοιπους που χλευάζεις. Κι αν τη μιζέρια σου τη θεωρείς συμβουλή και γνώση που μόνο εσύ διαθέτεις, κράτα την για την πάρτη σου γιατί έτσι κι αλλιώς μόνο εσένα και τους όμοιούς σου ενδιαφέρει. Κι αν κι εγώ απόψε κάνω το ίδιο πράγμα με σένα,  πληκτρολογώντας πίσω από μια οθόνη, είναι γιατί  ΚΙ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ. Μπορώ να σε “εξαφανίσω” όπως εξαφανίζεις εσύ κάθε αξιοπρέπεια απ’ τον κόσμο αυτό.  Εμότικον καρδούλα ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!