«Πού να μιλήσω ματιά μου;» της Άννας Γλάρου
Πού να μιλήσω; Σώπασαν τα πουλιά, δεν κελαηδούν.. Στέρεψαν τα ρυάκια στο μπαξέ.. Έγειρε η γαζία στο φράχτη.. Πού να μιλήσω; Χαμήλωσε τόσο πολύ ο ουρανός.. Μάκρυνε ο ορίζοντας... Η θάλασσα μαζεύτηκε στα βαθιά.. Ο ήλιος χλώμιασε... ίσα που τον νοιώθω.. Πού να μιλήσω μάτια μου..; Και τι στ’ αλήθεια να πω; Σε αγέλαστους ανθρώπους Σε αχάιδευτες γυναίκες Σε θλιμμένα παιδιά; Πώς μίκρυνε έτσι ο κόσμος μάτια μου; Μέσα σε μια μέρα... σε μια ώρα.. Πόσο φτήνυνε αλήθεια η ζωή; […]
