«Τρέμ’ η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της»
Κλείσε τα μάτια μια στιγμή και ονειρέψου. Να επιτίθεται η ζωή, να επιτίθεται ο έρωτας, η ομορφιά να επιτίθεται και συ… να μην αφήνεσαι στη γλύκα. Να αντιστέκεσαι. Να ξεχύνεται η ζωή από παντού, να ξεχειλίζει, να σε καλεί να την απολαύσεις και συ να προτιμάς τη στέρηση, τον θάνατο. Γιατί; Γιατί; Πες μου έναν λόγο. «Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει». Παράλογο δεν είναι; Εκείνοι είχαν κάποιο λόγο. Ήθελαν νάναι ελεύθεροι. Πολιορκημένοι έναν ολόκληρο χρόνο από στεριά και θάλασσα […]