Αντώνης Φιλιππαίος «Silentium-Εις το όνομα της σιωπής»
Αυτή η σιωπή, ιερή, η κραυγή η μεγάλη της ψυχής. Άλλοτε σ’ αναζητούσα στους ορόφους τ’ ουρανού χαμηλά,. κι άλλοτε ψηλά, με σπασμένα φτερά, για να δω αντικριστά το βαθύ πράσινο που σαγηνεύει, το άγγιγμα που στο ημίφως των κεριών έγινε αιώνιο ζεστό φως, φωλιά που προστατεύει ναούς και ψυχές, ιεροτελεστία πάθους που κρύφτηκε στο σκοτάδι, μοιραία κατάδυση στην ύπαρξη. Έλα κοντά μου και άκουσε.. Μοναξιές και θλίψεις αντηχούν σαν άφωνο κλάμα ποταμού. Μίλα μου έστω ψιθυριστά, να νιώσω […]
