Έλενα Καργοπούλου

Είναι ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα, κι εσύ αράζεις στο σπίτι μετά από μια μακρά μέρα. Όλη η πλάση έχει αρχίζει να ησυχάζει κι εσύ αρχίζεις να χαλαρώνεις από την πίεση του ρολογιού που σε έσπρωχνε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας από το ένα task στο άλλο, όχι πάντα με τον πιο απαλό τρόπο. Χίλιες σκέψεις περνούν φευγαλέα και συνεχίζουν τη μακρόπνοη πορεία τους στο σύμπαν (τι λέω, […]

Ο ήλιος ανέτειλε πάλι, μπαίνοντας υποχθόνια από τα μικρά ανοίγματα του παντζουριού σου. Μια παιχνιδιάρικη ηλιαχτίδα γλίστρησε επάνω στο πρόσωπο σου, ξυπνώντας σε. Σηκώνεσαι πολύ ανόρεχτα, όμως μια κούπα καφέ σε ξυπνά και συντελεί στην αποκατάσταση του κεφιού σου. Ξαφνικά, προσέχεις δίπλα στην κούπα σου ένα μικρό σημείωμα. Το παίρνεις στα χέρια σου και διαβάζεις εμβρόντητος το εξής: “Καλημέρα σου. Είμαι τι σύμπαν και σε ορίζω για μια μέρα Θεό […]

Πάντα με δυσκόλευαν τα τέλη… Στα γραπτά μου, όμως, γνωρίζεις πως πάντα με δυσκόλευαν οι αρχές… Πώς να αρχίσεις διαλέγοντας  λόγια που δεν είναι κλισέ και τετριμμένα, που ούτε μειώνουν αυτό που νιώθεις ούτε το επαυξάνουν… Δεν ξέρω, επομένως, από που ν΄ αρχίσω και, κυρίως, πώς να αρχίσω να σου μιλώ… Όσο κάνουμε κουβέντες στη φαντασία μου, είναι πιο εύκολο, μα τώρα, που ήρθε η ώρα να το αποτυπώσω στο […]

Κάθησε στην καρέκλα του γραφείου της και άναψε το φως. Στα πόδια της ορυμαγδός από πεταμένα πράγματα, ριγμένα από θλίψη, από οργή ή από λάθος, ποιος ξέρει… Στο πλάι της δύο κούπες, μία μικρή, με ένα μισοτελειωμένο, σκέτο καφέ και μια μεγάλη γεμάτη με σοκολάτα, που πια είχε κρυώσει. Μια ζωή αναποφάσιστη, έπινε και από τα δύο, ακροβατούσε ανάμεσα σε δύο επιλογές, μία κρύο μία ζέστη, μια φωτιά μια πάγος, […]