H ζωή του Άντονι Χόπκινς

Ο Σερ Φίλιπ Άντονι Χόπκινς (Sir Philip Anthony Hopkins) γεννήθηκε στο Μάργκαμ, στο Πόρτ Τάλμποτ της Ουαλίας, στις 31 Δεκεμβρίου 1937 και είναι  πολυβραβευμένος ηθοποιός της μεγάλης οθόνης και του θεάτρου. Είναι γιος της Μύριελ Ανν Γιέιτς και του Ρίτσαρντ Άρθουρ Χόπκινς, φούρναρη στο επάγγελμα. Η μητέρα του είναι μακρινή συγγενής του Ιρλανδού ποιητή Γουίλιαμ Μπάτλερ Γιέιτς.

Δεν είχε ιδιαίτερα καλές επιδόσεις στο σχολείο. Όντας μοναχικός στο χαρακτήρα και έχοντας δυσλεξία, αποφάσισε πως θα εκφραζόταν καλύτερα δια μέσου των τεχνών, ζωγραφίζοντας ή παίζοντας πιάνο, αντί να απορροφηθεί με σπουδές. Το 1949, και για να του επιβληθεί κάποια πειθαρχία, οι γονείς του επέμειναν να γραφτεί στο Jones’ West Monmouth Boys’ School στο Πόντυπουλ, στην Ουαλία. Φοίτησε εκεί για πέντε εξάμηνα και κατόπιν στο Cowbridge Grammar School, στο Κάουμπριτζ της Ουαλίας.

Ως παιδί ήταν ανήσυχο και  υπερκινητικό. Του άρεσε να κρέμεται στο πίσω μέρος των λεωφορείων που πήγαιναν στο Πορτ Τάλμποτ, ανυπόμονος για τα πράγματα που επρόκειτο να συμβούν. Και εξακολουθεί να είναι ανυπόμονος, σε ηλικία 83 χρόνων πια, τόσο με τη ζωή όσο και με τον εαυτό του. Όταν έφτασε στη Νέα Υόρκη, πριν από πέντε δεκαετίες ήταν ένας ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας νεαρός, με σύμπλεγμα κατωτερότητας, που ένιωθε ότι δεν ταίριαζε πουθενά και με τίποτα. Τώρα, είναι ένας από τους πιο σεβαστούς και διάσημους ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Το σπίτι του βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά της Σάντα Μόνικα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Του αρέσει να μπαίνει στο  Google Maps και να περιηγείται στους δρόμους του Μάργκαμ, της χαλυβουργικής πόλης στη νότια Ουαλία όπου γεννήθηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Τον Χόπκινς, ενθάρρυνε να ασχοληθεί με την ηθοποιία ο συμπατριώτης του Ρίτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο είχε μια σύντομη γνωριμία σε ηλικία 15 ετών. Έτσι φοίτησε στο Welsh College of Music and Drama στο Κάρντιφ, από όπου και αποφοίτησε το 1957. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δύο χρόνια, μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου και σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία της Δραματικής Τέχνης. Το 1970, σίγουρος πως το πεπρωμένο του είναι η υποκριτική μετανάστευσε στην Αμερική επιθυμώντας να ακολουθήσει καριέρα στον κινηματογράφο, μα επέστρεψε στη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του 1980 προτιμώντας τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Ωστόσο, επέστρεψε στις ΗΠΑ μετά τις επιτυχίες που είχαν οι ταινίες του κατά τη δεκαετία του 1990 και εγκαταστάθηκε οριστικά. Έλαβε και την υπηκοότητα, στις 12 Απριλίου 2000, την οποία και γιόρτασε με ένα ταξίδι 3.000 μιλίων, κατά μήκος της χώρας. Το 2007, είχε ανακοινώσει πως θα αποσυρθεί προσωρινά από την ηθοποιία για να κάνει ταξίδια σε όλο τον κόσμο.

Παντρεύτηκε τρεις φορές. Οι πρώτες δυο σύζυγοί του ήταν οι Πετρονέλλα Μπάρκερ (1967-1972) και Τζένιφερ Λύντον (1973-2003). Τώρα είναι παντρεμένος με την Κολομβιανή Στέλλα Άρρογεϊβ. Έχει μια κόρη από τον πρώτο του γάμο, την Άμπιγκεϊλ Χόπκινς (γεννημένη το 1967), ηθοποιό και τραγουδίστρια.

Είναι γνωστός στους κύκλους των ηθοποιών για την εκτενή προετοιμασία που κάνει , προκειμένου να υποδυθεί ένα ρόλο. Έχει κατά καιρούς εκμυστηρευθεί σε συνεντεύξεις, πως όταν συμμετέχει σε μία νέα ταινία, περνά τα λόγια του όσες περισσότερες φορές μπορεί, ορισμένες φορές περισσότερες από 200, μέχρι να βγαίνουν φυσικά από το στόμα του. Αν και αυτό επιτρέπει κάποιον προσεκτικό αυτοσχεδιασμό, μερικές φορές τον έφερε σε σύγκρουση με τον εκάστοτε σκηνοθέτη, επειδή παρέκκλινε από το σενάριο.

Δυσφορία προκαλεί επίσης πολλές φορές, πως ο Χόπκινς στο γύρισμα, ζητά υπερβολικό αριθμό λήψεων. Ο Χόπκινς υποστηρίζει  επίσης, πως  όταν ολοκληρώνει μία σκηνή, απλά αδειάζει το μυαλό του από τις ατάκες του, χωρίς να είναι σε θέση να τις θυμηθεί αργότερα. Επιπροσθέτως, ο Χόπκινς είναι χαρισματικός μίμος, ικανός να αλλάζει την ουαλική προφορά του σε οποιαδήποτε άλλη πρέπει να χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας του. Ντουμπλάρισε τη φωνή του τότε μέντορά του Σερ Λώρενς Ολίβιε, στις πρόσθετες σκηνές της ταινίας ”Σπάρτακος”, κατά την επανέκδοσή της το 1991.

Όπως κάθε χαρισματικός άνθρωπος, έτσι και ο Χόπκινς είχε τα δικά του πάθη. Ο Ολίβιε, διέκρινε σε πρώιμο στάδιο ακόμα, την αυτοκαταστροφική του πορεία και ανήσυχος για τη μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, τον έστειλε σε έναν ψυχίατρο. Το παράξενο είναι ότι και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, που τον ενέπνευσε, ήταν αλκοολικός και είχε παρόμοια αμφιλεγόμενα συναισθήματα για το ταλέντο του. Ο Χόπκινς, ωστόσο, είναι νηφάλιος από την 29η Δεκεμβρίου 1975, όταν ξύπνησε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην Αριζόνα χωρίς να έχει ιδέα πώς θα βρέθηκε εκεί. Πήγε σε μια συνάντηση ΑΑ και έκτοτε δεν άγγιξε ξανά αλκοόλ. Στις 29 Δεκεμβρίου 2020, μάλιστα, έστειλε ένα μήνυμα στους εκατοντάδες χιλιάδες ακολούθους του στα social media γιορτάζοντας 45 χρόνια αποχής από το αλκοόλ, και το βίντεο έγινε αμέσως viral.

Ίσως ο διασημότερος ρόλος του Άντονι Χόπκινς να είναι ο κατά συρροήν δολοφόνος, με τις συνήθειες κανιβαλισμού, Χάνιμπαλ Λέκτερ, ενός από τους διασημότερους “κακούς” της ιστορίας του κινηματογράφου,  στο πλάι της ηθοποιού Τζόντι Φόστερ στο ρόλο της Κλαρίς Στάρλινγκ. Για την ενσάρκωση του στην ταινία ”Η Σιωπή των Αμνών”, τιμήθηκε το 1991 με Βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ο Χόπκινς επανέλαβε το ρόλο του Λέκτερ ακόμη δύο φορές, στις ταινίες ”Χάνιμπαλ” (2001) και ”Κόκκινος Δράκος” (2002). Η πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη, στο ρόλο αυτό, ανακηρύχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ως ο νούμερο ένα κακός που εμφανίστηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Ο Ρίτσαρντ Αττένμπορο, που σκηνοθέτησε τον Χόπκινς σε πέντε διαφορετικές περιστάσεις, έφτασε στα όρια κατά τα γυρίσματα της ταινίας ”Στη Χώρα της Σκιάς” (1993) για να συμφιλιώσει τις δύο αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις των πρωταγωνιστών του, Χόπκινς και Ντέμπορα Γουίνγκερ, που μοιράστηκαν πολλές σκηνές.

Αν και ο Χόπκινς επιθυμούσε να γίνονται οι ελάχιστες δυνατές πρόβες, προτιμώντας τον αυθορμητισμό των πρώτων λήψεων, η Γουίνγκερ έκανε συνεχώς πρόβες. Για να τα καταφέρει, ο Αττένμπορο υποδυόταν ο ίδιος το ρόλο του Χόπκινς κατά τις πολυάριθμες πρόβες, φέρνοντάς τον μόνο στην τελευταία πριν τη λήψη. Ο σκηνοθέτης επιδοκίμασε τον Χόπκινς για «την ασυνήθιστη ικανότητά του να σε κάνει να πιστεύεις, όταν τον ακούς, πως είναι μόλις η πρώτη φορά που λέει αυτή την ατάκα. Είναι ένα απίστευτο χάρισμα». Στις πιο αξιομνημόνευτες ταινίες της φιλμογραφίας του ανήκουν οι εξής: ”Το Λιοντάρι τον Χειμώνα” (1968), ”Ο Άνθρωπος Ελέφαντας” (1980), Δράκουλας (1992), ”Τα Απομεινάρια μιας Μέρας” (1993) και ”Νίξον” (1996).

Φέτος, σημείωσε το δικό του ρεκόρ στην 93η τελετή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου κερδίζοντας το βραβείο Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία “The Father” και ο 83χρονος πλέον έγραψε ιστορία αποτελώντας τον μεγαλύτερο ηλικιακά ηθοποιό που απέσπασε την εν λόγω διάκριση. Πρόκειται για το δεύτερο βραβείο του ηθοποιού και τις έξι συνολικά υποψηφιότητες του. Η ταινία αναφέρεται στη δύσκολη σχέση ενός πατέρα, που βυθίζεται στην άνοια, με την κόρη του, την οποία υποδύεται η Ολίβια Κόλμαν, επίσης βραβευμένη με Όσκαρ και ο Χόπκινς δίνει εδώ μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Το σενάριο του βραβευμένου με Όσκαρ Κρίστοφερ Χάμπτον («Επικίνδυνες σχέσεις») βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Φλοριάν Ζελέρ.

Του ήταν εύκολο να παίξει γιατί είναι γέρος πια, όπως δήλωσε. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι ενώ βγαίνει από έναν ρόλο και τον εγκαταλείπει, μόλις τελειώσουν τα γυρίσματα, αυτός τον απασχόλησε λίγο παραπάνω και δεν απαλλάχθηκε αμέσως, με την συνήθη ευκολία. Δηλώνει χαρακτηριστικά: «Με έκανε να γνωρίσω περισσότερο τη θνητότητα και το εύθραυστο της ζωής και να κρίνω τους ανθρώπους λιγότερο. Είμαστε όλοι ευάλωτοι, όλοι είμαστε τσακισμένοι. Μπορούμε να δείξουμε με το δάχτυλο και να καταδικάσουμε άλλους ανθρώπους. Είναι πολύ εύκολο, γιατί ο κόσμος είναι ένα τρελοκομείο, αλλά προσπαθώ να κρατάω το στόμα μου κλειστό και να απολαμβάνω τη ζωή όσο καλύτερα μπορώ».

Σε άλλες διακρίσεις, Ο Χόπκινς έγινε Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με άλλα λόγια σερ, επίτιμο μέλος του Πανεπιστημίου της Ουαλίας, στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών του 2006 τιμήθηκε με το Βραβείο Σεσίλ ντε Μιλ, για την δια βίου προσφορά του στον κινηματογράφο και δύο χρόνια αργότερα έγινε μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Bafta Fellowship Award) από το 2008.

Ο Χόπκινς, υποστήριξε κατά καιρούς πολλές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, με αξιοσημείωτες τις προσπάθειές του για τη διατήρηση του Εθνικού Πάρκου Snowdonia. Ήταν επίσης επίτιμος καλεσμένος στο Γκαλά Συγκέντρωσης Χρημάτων για Γυναίκες σε Αποθεραπεία, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα τη Βενετία και την Καλιφόρνια, που παρέχει βοήθεια σε γυναίκες που βρίσκονται σε απεξάρτηση από διάφορες ουσίες. Είναι εθελοντής διδάσκων στη Σχολή Υποκριτικής Ράσκιν στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, όπου και διαμένει. Είναι ακόμη επιφανές μέλος της Greenpeace και στις αρχές του 2008 πρωταγωνίστησε σε τηλεοπτικό σποτ, εκφράζοντας ανησυχίες για τη μαζική αλιεία φαλαινών που πραγματοποιεί η Ιαπωνία.

Τέλος, ο Χόπκινς, είναι ταλαντούχος πιανίστας. Το 1986, κυκλοφόρησε ένα single με τίτλο ”Distant Star”. To 2011 μάλιστα, αποκαλύφθηκε ότι είχε συνθέσει και ένα βαλς το οποίο πρωτοπαίχτηκε σε κοινό από τον Αντρέ Ριού και την ορχήστρα του στην Βιέννη.

Ε²