Σχέσεις, Υπο-σχέσεις και Διλήμματα: «Με τα μάτια ενός παιδιού»

Σχέσεις, Υπο-σχέσεις και Διλήμματα

Το πάθος, ο έρωτας, οι σχέσεις και το sex, μονοπωλούν το ενδιαφέρον τούτης εδώ της στήλης! Εδώ θα μοιραζόμαστε συναισθήματα, εμπειρίες, απορίες, μύθους και αλήθειες γύρω από τα παραπάνω φλέγοντα ζητήματα με γνώμονα πάντα τον ερασιτεχνικό σχολιασμό και την ανάλαφρη διάθεση με τις απαραίτητες πιπεράτες δόσεις χιούμορ!

Μπορείς και εσύ να συμμετέχεις ενεργά σε όλο αυτό, στέλνοντάς μας στο email του σταθμού, info@dreamcity.gr, το ζήτημα που θα επιθυμούσες να γίνει το επόμενο θέμα αυτής της στήλης!

«Με τα μάτια ενός παιδιού»

«Η μαμά και ο μπαμπάς φωνάζουν πάλι, γιατί?»

«Μπαμπά γιατί φωνάζατε χθες με την μαμά? Δεν είστε φίλοι? Δεν την αγαπάς?»

«Άκουσα έναν θόρυβο και τρόμαξα θα κοιμηθούμε μαζί μαμά? Ο μπαμπάς πού είναι?»

«Θα κάτσω στο δωμάτιο μου και θα βάλω να ακούσω μουσική, με τρομάζουν οι φωνές…»

«Φοβάμαι μην με μαλώσουν, γιατί είναι κουβέντες για μεγάλους και δεν κάνει να ακούω αλλά δεν καταλαβαίνω και τι λένε»

«Μήπως έκανα κάτι εγώ και για αυτό φωνάζουν?»

Αυτές και άλλες τόσες άπειρες είναι οι κουβέντες παιδιών -μικρών αλλά και πιο μεγάλων- όταν οι καβγάδες μεταξύ γονέων αποτελούν συχνό φαινόμενο εντός σπιτιού. Δεν μπορεί κάποιος εύκολα να συλλάβει-εκτός αν είναι ειδικός- το πώς σκέφτεται ένα παιδί, τι αφουγκράζεται, τι αντίκτυπο έχουν τα όσα συμβαίνουν γύρω του στην ψυχοσύνθεσή του και τί απορίες ή εικασίες μπορεί να έχει ή να κάνει αντίστοιχα.

Η ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού με παιδιά ή χωρίς δεν είναι ζάχαρη πάντα, υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, διαφωνίες, προστριβές και εντάσεις σε μία μακροχρόνια σχέση που βάλλεται από ποικίλους παράγοντες της καθημερινότητας σε συνδυασμό με τους χαρακτήρες μέσα σε αυτή. Εάν, λοιπόν, λέγαμε πως όλα είναι ρόδινα και ροζ, θα ήταν ουτοπικό! Υπάρχει όμως ένας αστάθμητος παράγοντας εντός των παραπάνω όταν υπάρχει παιδί στην οικογένεια και αυτός είναι το ίδιο το παιδί. Το παιδί που σαν «σφουγγάρι» απορροφά εναλλασσόμενες και έκρυθμες συμπεριφορές χωρίς να μπορεί να τις εξηγήσει, στο περιβάλλον που υποτίθεται πως πρέπει να νιώθει τη μέγιστη-για την ηλικία του- σωματική, συναισθηματική και ψυχολογική ασφάλεια.

Και δικαίως θα πείτε πως μπορεί να υπάρξει μία απλή διαφωνία, τί να κάνουμε να βάλουμε το παιδί σε γυάλα? Όχι αλλά το σημαντικό εδώ να ξεχωρίσουμε είναι τι εννοούμε «μία απλή διαφωνία». Για κάποιον μπορεί να αφορά την ανταλλαγή απόψεων με πιο έντονο τόνο φωνής αλλά όχι τη ρήξη μεταξύ του ζευγαριού –έστω και πρόσκαιρη. Κάποιοι άλλοι συνηθίζουν να βαφτίζουν τους έντονους καβγάδες σε «η μαμα και ο μπαμπάς δεν συμφωνούν πάντα». Άλλο δεν συμφωνώ και άλλο με κάθε διαφωνία το επίπεδο της έντασης είναι τέτοιο που μπορεί να επιφέρει και την ρήξη. Εξάλλου οι επαναλαμβανόμενοι καβγάδες μεγάλης έντασης μπορεί να μετατραπούν στην πορεία και σε κάτι μεγαλύτερο, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που δίνουν στοιχεία κλιμάκωσης.

Όταν υπάρχει στο σπίτι ένα μικρό πλασματάκι, πρώτα σκέφτεσαι αυτό και μετά το ποιος θα βγει νικητής στον αγώνα μεταξύ εσού και του/της συζύγου σου. Και επειδή τα προβλήματα που λύνονται είναι τα προβλήματα που συζητιούνται, οι γονείς θα πρέπει να το συζητήσουν  ή ακόμα και να διαφωνήσουν πάνω σε αυτό αλλά με ενδεχόμενους «κώδικες», γιατί πλέον δεν είστε η πάρτη σας έχετε και ένα παιδί! Οι «κώδικες» μπορεί να είναι κώδικες επικοινωνίας σε περίπτωση τσακωμού, που εξαρχής μπορεί να έχει θέσει το ζευγάρι για παν ενδεχόμενο. Σε αυτή την περίπτωση αυτό είναι υποκειμενικό και ανάλογα με το τι εξυπηρετεί και τους δύο γονείς να κάνουν σε αυτή την περίπτωση π.χ. βγαίνουμε στο μπαλκόνι, διαφωνούμε χαμηλόφωνα, δεν βρίζουμε ή αντικαθιστούμε λέξεις με κώδικα που λέγαμε, πάμε μία βόλτα δυο μας να συζητήσουμε ελεύθερα εκτός σπιτιού ή χωρίς την παρουσία του παιδιού. Ο συλλογισμός πως το παιδί δεν ακούει, κοιμάται, παίζει ή δεν καταλαβαίνει τι ακούει είναι-εν έτη 2021 και μετά από τόσες μελέτες και έρευνες-κάτι αστείο (για να μην το πούμε αλλιώς).

Και όχι τα παιδιά δεν χρειάζεται να ξέρουν τα προβλήματα του ζευγαριού σε περιπτώσεις καβγάδων κλπ, δεν θα τα ωφελήσει κάπου, απεναντίας θα τα δυσκολέψουν και θα τα μπερδέψουν. Το ότι είμαστε μία οικογένεια και μοιραζόμαστε τα πάντα, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να κοινοποιούμε με φωνές και χαμούς το πρόβλημα στα μέλη εντός αυτής.

Η ένταση δημιουργεί ταραχή, φόβο, τρόμο, ανησυχία κατά τη διάρκεια του ύπνου, διαταραχή συμπεριφοράς, ανασφάλειες που είναι kinder έκπληξη για μερικά χρόνια μετά στο παιδί! Οι ειδικοί ξέρουν καλύτερα τις όποιες επιπτώσεις των φασαριόζικων ζευγαριών στα παιδιά τους και σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν κάθε νέο γονιό αλλά και κάθε πεπειραμένο γονιό εντός προβληματικής σχέσης ή συμπεριφοράς.

Και για το τέλος κράτησα το εξής…

Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε παντρεμένα ζευγάρια που εντέλει δεν ταιριάζουν, το ξέρουν και οι ίδιοι, που έχουν δοκιμάσει χίλιες δυο εναλλακτικές, που η κατάσταση δεν φτιάχνει με τίποτα και παρ’ όλα αυτά δεν χωρίζουν για…. το παιδί! Υποστηρίζεται από τους ίδιους πολλάκις ότι ένας χωρισμός θα έχει αρνητική επίπτωση στο παιδί, άρα θα ανεχτούμε ο ένας τον άλλον για το παιδί. Γιατί τί θα λέει ο κόσμος μετά? Πως είναι παιδί χωρισμένων γονιών? Άρα με ψυχολογικά προβλήματα και αυτό θα έχει επίπτωση στην προσωπική του ζωή. Ή γενικότερα για το τί θα πει ο κόσμος! Σας έχω ΝΕΑ! Δεν κοιμάστε με τον κόσμο, δεν ξυπνάτε με τον κόσμο, δεν κάνετε έρωτα με τον κόσμο, δεν τσακώνεστε με τον κόσμο…. οπότε το τι θα πει ο κόσμος νομίζω πως ποσώς θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον οποιονδήποτε από εμάς. Και σας έχω και άλλα ΝΕΑ! Ποιο manual είναι αυτό που λέει ότι οι καβγάδες, οι φωνές, οι βρισιές, τα χτυπήματα στις πόρτες, ένα βάζο που κατά λάθος έσπασε (γιατί είπαμε η κλιμάκωση παρατηρείται) και ένας Θεός ξέρει τι άλλο πως δεν έχουν όλα αυτά καμία επίπτωση στην ψυχολογία ενός παιδιού-παρατηρητή? Και πως μία ώριμη και ήρεμη απόφαση δύο ανθρώπων που δεν ταιριάζουν, να πάρουν διαζύγιο και να συνεχίσουν να λατρεύουν το παιδί τους και να περνούν ήρεμο και ποιοτικό χρόνο μαζί του, θα έχει αρνητική επίπτωση στην ψυχολογία του παιδιού? Ειδικά με τα όσα έρχονται με την συνεπιμέλεια που διευκολύνει και πάνω από όλα ισορροπεί την κατάσταση μεταξύ των δύο πρώην συζύγων.

Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη οτιδήποτε άλλο και ας δούμε ποιο είναι το πραγματικό καλό τόσο των παιδιών μας όσο και το δικό μας! Γιατί εάν είμαστε εμείς καλά, κάποιο λιθαράκι προσθέτουμε στο να είναι και τα παιδιά μας καλά και το περιβάλλον που «ανθίζουν»! Και να μην ξεχνάμε πως οι γονείς δεν είναι υπερ-ήρωες ή υπερ-άνθρωποι ή τέλειοι 24/7, είναι απλά και αυτοί άνθρωποι, που κάνουν το καλύτερο δυνατό για το παιδί και για το σπίτι τους καταβάλλοντας υπερ-άνθρωπες κάποιες φορές προσπάθειες!

Αγγελική Αναγνωστοπούλου 

Ονειροπόλα, αθεράπευτα ρομαντική με στοιχεία ρεαλισμού και κυνικότητας όπου απαιτείται, ανήσυχο πνεύμα, βαριέμαι εύκολα ό,τι flat και άοσμο. Κάπως έτσι θα μπορούσα να με περιγράψω. Κάθε αρχή της εβδομάδας θα βρίσκεται και ένα άρθρο μου εδώ, που θα πραγματεύεται την καθημερινότητα των σχέσεων, των αντίκτυπο των συναισθημάτων και το sex!

Για τα υπόλοιπα, με συνοδεία πάντα τις κατάλληλες μουσικές, τα λέμε On Air κάθε Τρίτη στις 22.00΄ μέσω της εκπομπής “Lipstick”, φυσικά στον DreamCity!