Κι η μουσική μαζί σου… Ταξιδιωτικές σημειώσεις (vol. 10)

Γραμμένο από την Αικατερίνη Τεμπέλη με αφορμή το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου “Μιλώ για σένα”, που ερμηνεύει η Ματούλα Ζαμάνη.

“Μιλώ με τα ψηλά, τ’ απάτητα βουνά / και τους μιλώ για σένα…”

Σ’ ένα καταπράσινο ποτάμι βουτάω… Στην άκρη μιας πληγωμένης χώρας που μ’ αγκαλιάζει στοργικά μ’ όλους τους ορεινούς της όγκους. Σα να με κρύβει απ’ τις λύπες και τον κόσμο που με περιμένει… Σα να με προστατεύει από σένα κυρίως. Αιχμηρή σκέψη στο μυαλό, μου κλέβεις λέξεις και γίνεσαι τραγούδι. Παίρνει ο αέρας τ’ όνομά σου και ξέρω…

“…πως όταν περπατάς, γλυκά όπου πατάς / η στέρφα γη ανθίζει…”

Αλλά έχω ξεμείνει από μάγια κι από μηχανής θεούς. Άδεια η φαρέτρα μου από άμυνες, Τροία πλανημένη μπρος στο Δούρειο Ίππο σου. Κι αυτά τα τείχη που έχτιζα με τόσο κόπο προδότες γέμισαν, αδύναμα σημεία παντού. Και που να παρατάξω το στρατό μου; Τι να προσέχω πιο πολύ; Να μην εισβάλλεις ή να μη σου ανοίξω την Κερκόπορτα;

“Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές / και τους μιλώ για σένα…”

Σκούριασαν τα σπαθιά μου απ’ τα πολλά τα δάκρυα… Το να παραδοθώ θα ήταν μια κάποια λύση, μα κάτι μέσα μου ακόμα άγρια  αντιστέκεται. Η τίγρης μου βρυχάται. Την υπνωτίζεις σα γελάς, αλλά γνωρίζει το μαχαίρι σου…

“…άμοιρη ψυχή μην ξεγελαστείς…”

Αικατερίνη Τεμπέλη, Stolac, 20/7/2019