Κι η μουσική μαζί σου… Ταξιδιωτικές σημειώσεις (vol. 9)

Γραμμένο από την Αικατερίνη Τεμπέλη με αφορμή το τραγούδι “Delenda est (Ερηνούλα μου) ” των Δήμου Μούτση-Κώστα Τριπολίτη, που ερμηνεύει ο Δήμος Μούτσης.

Μερικές φορές σου λέω, με χάνω, με βρίσκω ξανά… Περιφερόμενο στοιχειό σε ξένες πόλεις, να ψάχνω τα κρυφά περάσματα. Πολλοί με ντύνουν με δικά τους βλέμματα… Με τις δικές τους προσδοκίες με μετράνε. Τυφλοί απέναντι στα σκοτεινά μου βάθη. Ρηχοί ή αδαείς; Τι σημασία έχει…

“Μεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν..”

Κι εσύ σε ποιον ήλιο να φτιάχτηκες; Τόσο διάφανος και καθαρός… Πώς να σε σύρω στα αίματα; Για τους νεκρούς μες την αρένα ούτε ψίθυρος. Φυλάνε άγρυπνοι οι Ρωμαίοι… Κι έχει ενάντιους ανέμους το καράβι μου. Πού πας μικρέ θεέ να ναυαγήσεις;

“Ξεκινάς να με βρεις κι όλο πέφτεις θαρρείς σ’ ένα τοίχο…”

Οι δήμιοι παραμονεύουν. “Ξέρεις; Μίλα!” Τα κοφτερά δρεπάνια υψώθηκαν κι οι στρατιώτες όπως πάντα αναλώσιμοι. Σ’ αυτόν τον κόσμο οι αθώοι σφαγιάζονται. Η ιστορία ξαναγράφεται, αλλά η Καρχηδόνα δε γεννιέται απ’ τις στάχτες της. Κατεστραμμένη μια για πάντα…

“Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι μισθοφόροι που σε κυβερνούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα σε δικάζουν
και “Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε” θα σου πουν
αυτά που λες, “et preterea censeo Carthago delenda est…”

Αικατερίνη Τεμπέλη, Split, 19/7/2019